| سخن بزرگان هر ملت شناسنامه آن ملت است |
| اشعار 4025 | |
|
یاد از آن شب غَمانم ،که ز ما بریده رفتی چو سرشک خون فشانم ،که رود ز دیده رفتی..... چو ز داغ تو شکستم ، تو به بسترم نشستی چو ز شوق تو نشستم ، تو عنان کشیده رفتی.... ای بسا که شام تارَم ، سر بشد از انتظارم همچو شبنم بهارم ، تو سحر چکیده رفتی.... دو نَفَس شدیم همدم ، دو غریقِ ساحل غم پس از این خیال و ماتم، تو چرا پریده ، رفتی.... من و درد این جایی ، تو و عهد آشنایی زِ چه رو کنی دعایی؟ که شفا ندیده رفتی.... تو چو مستی شرابی ، غم عالمی ، سرابی نکند ز ما جوابی ، به خطا شنیده رفتی...... دگرم نه گل سِتانی ، نه امیدِ بوستانی تا چو بیدِ در خزانی ، شده ام تکیده رفتی... مثل آن بلند گیسو ، بکشاندیَم به هر سو مثل آن کمانِ ابرو ، چو شدم خمیده رفتی.... من ندانم آن دو اخگر ، چه نمود فتنه در سر که به نوکِ هر دو خنجر، جگرم دریده رفتی.... تویی آن امید هستی ، منم آن اسیر مستی ز چه رو ز ما گسستی، به کجا دویده رفتی؟ همچو " سیرهُ " بهاری ، سَرِ عاشقی نداری تا نبینی ام به زاری ، تو کجا پریده ، رفتی؟ چه بخوانمت ترانه؟ چه بگویمت فسانه ؟ ای برای ذل بهانه ، پس از این " قصیده " رفتی... |
|
| آرمان ایزدی | |